Cefa yükü babam Şiiri - Mehmet Çağlayan 2

Nur yüzlü dedemin, tekbir oğlu vardı
Köyünde, neşeyle bey gibi yaşardı
Deden torun için, onu erken everdi
Ne yazık ki devlet, askere gönderdi.

Askeriyede muharebeye katıldı,
Oradan alındı, Filistin harbine girdi
Dedemin tek oğlu, düşmana esir düştü
Feleğin işine bak, başına neler geldi.

Düşman götürdü çok uzak memlekete
Yerleştirdi onu, acımasız bir kampa
Kaybolmuş gitmişti, ne mektup ne name
Babam on sene önce gitmişti askere.

Babamın şansı çok, zengin harplere
Hindistan’dan gelip, dönmeden evine
Alırlar bu defa, istiklal harbine,
Babam uzman olmuş, koşar harpten harbe.

Babam, ancak gazi olarak eve döner
On iki yıl sonra, ancak mümkün olur
İstediği bir oğlun, bir torunu doğar
Dedemin arzusu yerine gelmiş olur.

Böylece aile, mutluluğa erer
Dedem, babam, anam beni delice sever
Hayat böyle geçerken mutluluk içinde
Evvela deden, sonra da anam ölür.

Az bir mutluluktan sonra yine çile
Babamı bulur ve yeisler içinde
Düşünür durur hep, huzursuz biçimde
Yorulmuştur yaşlı, ihtiyar yaşında.

Çileye dayanamaz, vaz geçer yaşamdan