Çeçenistan Şiiri - Ahmet Berat Ünal

Kar kar! Buram buram kar,
Yollara düşmüş: Çoluk çocuk, yaşlı binlerce insan!
Yetiyor soğuk! Can alıcı bir düşman.
Rus jetleri bombalıyor sağanak sağanak!
Bombalar,gülleler toprağı bulgur gibi kaynatıyor.
Her top atılışında yer yerinden sarsılıyor.
Soğuk, açlık, çaresizlik! Artıyor Çeçen'in yükü!
Elinizden çekip almak istiyor; Boris, Putin bu mülkü..

Verme! Kardeşim verme! Öl verme! Toprağını,
Dayan! Çeçen'im dayan! Bu atanın son armağanı..
Affetme! Taş vur, sopa vur, kurşun sık, at Rus'u
Toprağından..

Baban, anan, dayın, teyzen hep bu yolda öldüler..
Nerde Cahar Dudayev? Şeyh Şamil hani?
Terek nehri, Grozni, Bamut bunu iyi biliyor Şali..
Namazda, niyazda sizi anarım.
El açıp, Allah'a hep yalvarırım,
Duamız sizinle ey Çeçenistan!

Kafkas Dağları'nda açılmakta gül goncasısın.
Izdırabın büyük, düşmanın büyük!
Çeçen'im senin de Allah'ın her şeyden büyük.
Özgürlük meşâlen sakın sönmesin!
Verme! Kardeşim verme! Öl verme toprağını,
Dayan Çeçen'im dayan! Bu atanın son armağanı...

Erbaa, 21 Aralık 1999
Noter n. 3616