Çeçen Destanı Şiiri - Ramazan Çetin

Mübârek aylarda zulümler gördün,
Canımdan bir cansın,can ÇEÇENİSTAN,
Kanlı gözyaşınla çileler ördün!
İnşallah ağarır tan ÇEÇENİSTAN!..
*
Binlerce şehide ilâm çıkmıyor,
Dost bildiklerinden selâm çıkmıyor,
Bir gönül alıcı kelâm çıkmıyor!
Pişmekten öteye yan ÇEÇENİSTAN!..
*
Nice körpe fidan kopup soluyor,
Bebek feryâd eder,anne ağlıyor,
Manzara bu iken ruhsuz gülüyor,
Hür dünya(!) bile bak bön ÇEÇENİSTAN!..
*
“İnsan haklarıymış(!) hani hak nerde?
Parçalanmış beden,yatıyor yerde!
Kör gözler görmüyor inmişte perde,
Göğsüne saplanan çan ÇEÇENİSTAN..
*
Savrulur etrafa kol,gövde bacak,
Bu zulüm durmalı,nasıl duracak?
Bunun hesabını kimler soracak?
İşte Moskof marka kin ÇEÇENİSTAN!..
*
Mermi kusan tank mı,yoksa kızak mı?
Sana yakın olan bize uzak mı?
Hedef Türkiye’mi bu bir tuzak mı?
Gafiller diyor ki: zan ÇEÇENİSTAN!..
*
Havâlarda gezen inecek bir gün,
Ananın göz yaşı dinecek bir gün!
Zalimin ocağı sönecek bir gün!
Doğacak ufkundan tan ÇEÇENİSTAN!
*
Hey dost,sen duâ et bakma silâha,
Kanlı göz yaşınla yalvar Allah’a,
Bu silâh tepecek belki sabaha,
Zafer sana olsun şan ÇEÇENİSTAN!..