Cebindekiler Şiiri - Alev Polat

kesebilirim bileklerimi
ve akıtabilirim şirret bildiğin kanımı.
sakla, yine de, cebindeki jiletleri, istersen
kızaracaksa yüzün madeninden.

görmedim ben, yoktu sanki yaralarım
sen de görmedin, yoklar sahiden demek. (!)
gözlerim de yok, kalmadı, lakin
rüyalara mahsus görmeye inat etmek.

duydum, anladım, idrak ettim;
soluk vermemeliyiz aynı atmosfere
bu, senin dünyandır;
-öyle de kalsın zaten-
parlaktır tüm bedenler
gürlektir kahkahalar
yüz ton her bir bakış
sözler, kömür karası
-bak, simsiyah ellerin-

aldırmam aksın
pul etmez kıvamsız kanım
uyumluların arasında uyumsuzum.
yersiz ve zamansızım.
yabancıyım yanı başında.
ve de haksızım bir başıma.
kötüyüm ben!
ihanet benden alır ruhunu
benden beslenir hıyanet.

sen ki 15inde delikanlı
öyle masum ve sevimli
olmalıyken bembeyaz kar gibi
kıydın bigünaha
inandın söyledin yalana...

böylesi bir güne ölmektir yakışan
ölmek ki;
yüzyıllık ağaç gibi
dimdik, ayakta.
27/11/03