Yedi tepeli derler ama
Kaç tepesi vardır Nedim bile bilemez
Bir taşı acem toprağına bedel şehrin
Söylenen dar gelir hayata ve aşka
Hele aşka
Fuzuli bile anlatmaktan korkar
Ayaklarım çözülüyor sen kumral saclarını bağlarken
Tebessümün dilini hiç bilmediğim efendim
Nasıl vazgeçerim ondan
Nerelere giderim
Gamzelerin kılıcından değil korkum
İdamıma üzülmen beni ürkütür
Umudumu kestiğim zamanlarda
-Kirpiğinin neşteriyle kesiyorsun soluğumu-
Bana fark ettirdiğin tepelerin adlarını sayıyorum gözlerimi yumup
Yedi tepesisin bu şehrin aslında sen
Kadri bilinmeyen Acem mülküsün
Hayallerimi bir fotoğrafa nasıl sığdırmışsın
Kaç cilt söz anlatamaz bir bakışını
Kumral saçların omuzlarında
Cebimde saklıyorum resmini
Hem de kalbime en yakın yerde şimdi
Cebime sığan hayallerim
Kayıt Tarihi : 13.9.2006 22:54:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!