Cebimdeki Toprak Şiiri - Tarık Emre 2

Sırt çantamda taşıyorum
rüzgar notalarını
hava
nefes aldıramayacak kadar keskin
keskin
bir tabutun köşelerince

Yaşam bir namlu gibi
başkaları geçtikçe
ben yandım

Üstüme atılacak toprak tanelerini
cebimde gezdiriyorum
yüzümü kapatacak kefenim
ruhumu sarmış
beni toprağa böyle koymayın!
ağaçları kesmeyin,
ceplerimi boşaltmayın
bırakın ölüme kavuşayım.

Mezarlıklar benim izimi süremez
tüm dağlarını dolaşır memleketimin
cesedim
yeşermeyi bekleyenlerçün gübre
yaşayanlar içinse lavinya

Mezarcılar malvarlığımı bulmak için
yetersiz
ne kadar yaşadıysak ziyadesi olsun
ey toprak
cebimi değil, beni ört.

Kefen!
onu yanında getirme,
biraz rahat etsin
nasipse.