Bir sana aldanmış bütün yollar ve gidilesi iki adım
Uzaklık fark etmezmiş sana çünkü hep uzaktaymışsın
Sana erişmek yıldızlardaymış bir nebze
Gitmek tükenmek sadece senden önce anılırmış
Ama bir adın varmış ve yalanmış
Bütün yola çıkışlarım sensiz olmaktanmış
Her mola verişimizde anlarmışım sensiz iki günün
Sensiz geçen iki günün bir de saatlerin en özentisiz
Resimlerini çizmekten aciz bir ressam edasında oluşunu
Ve boyanırmış boş yollar kesikli divit ucuyla
İlk bir metre sonra köyden uzak bir kentsel yaşam
Boyandıkça üzerine damlarmış uzun yol anılarının kokuları
Her fırça darbesinde bir yara daha alırmış gönlün
Ama sen hiç ağlayamazsın atılan renksiz renklerin griliğinde
Seni hiçbir zaman toprağa eklemedimki yeşeresin
Hep tatlı ve aşka yenilesi gözlerle bakardın
Ağlamana dayanamazdı en içleşmiş içliliğim
Ama ağlardı sen yokken geceler vardı yanında
Sabahlar hiçte uzak değildi kesikli yollara
Eğer sen yoldaysan ve yola çıkmışsan bir kere
Bitirmek zorundasın o yolu
İster düz ya da ister kesitli ama bitirilmesi en kolay yoldur seninki
Yol içleşmiştir artık senin gibi olman yeter ona
Sen hep o yoldasındır ama yol seni tanımaz belli bir mesafeden sonra
Bir yol olsan ve hiç bitmesen ya da bitirilmesen
Bir yol olsan hiç seçilmemiş ve dönülmesi engebeli
Gidişlerim kolay olsa bile yinede dönmemeli…
Kayıt Tarihi : 28.3.2007 22:38:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (7)