Cebimdeki Sana Mektup Şiiri - Tahsin Kemal

Sevdalısına,
Daha önce denenmemiş bütün aşklara ve aşıklara
korkusuzca yaşlanmış ellerin
beynimde sana dair satırbaşlarıyla
durmak zor içim içimi dışlıyor
dış kapı evimin en yalnız yeri
derin tebessümler saati vuruyor
uyandırmak göreviyle değil
saat seni vuruyor yanlış kurulmuş gibi
açılırken beyazlığıyla göz kamaştıran perdeler
güneş doğduğun günü vuruyor
katil olup içeriyi ısıtmak için
göz bebeğin bir ressamın özendiği tek şey
boyanıyor karanlık sessizlik ile
cam ile ayna farkı
aynı madde kalbi farklı
cebimden içeriye sok elini
senin olan şeyleri çek ve al.
yalnız seni bırak
o benim.
şikayet etmem uğraşmazsın taş koridorlarda
sana dair ne varsa elime görünmeden
onları birdaha hissetmeden çek ve al.
yalnız seni bırak
o benim.
Bir zamanların tarihi öğretileri
karanlık diye adledilen o coğrafyada
terk edilmiş tarihi eserler
el değmemiş yalnızlıklarıyla
öylece kalır, kalmalıdır.
Çünkü tarih değil hatalar
tekrar ile mükelleftir.
Boğazına ilmek geçirilmiş yıllarca
Sensiz, ikimiz asılıyız bir kuru
yüksek ve sağlam bir tarihi emarede.
bunca yorgunluk ve tekrarlı cümle içinde
hala hal kaldıysa omuzundan aşağıya sarkan
ellerinde
cebime girsinler elleme
sana dair ne var çekip alsınlar
yalnız neyi bırakcaklarını bilsinler söyle.
Bana dokunmayın de,
Ben onunum.