Birazdan kalkıp, yola düşüp, “gelme” dediğin yere, oraya, öylece seni bekleyeceğim yere gidip orada, öylece, seni bekleyeceğim. Seninle bir sigara içebilelim diye değil, seninle bir sigara içebiliriz diye. İhtimaller, olasılıklar, mümkünler, mümkün olmayanlar, olanlar, olmayanlar, olamayanlar arasında mekik dokuyorum. “Git ve gel yüz adım, bin yıllık konak” demiş ya NFK, o kadar haklı ki; ne ayak dayanır buna ne tırnak!
Benden ne istiyorsun diye sorma bana, zira senden istediğim şeyi bana vermene imkan yok. Senden; ömrümü ömrüne katmanı istiyorum verebilir misin? Senden kavuşmalar istiyorum böyle en şenşakrağından, verebilir misin? Ömrüm dizlerinde son bulsun istiyorum, yanında-yanıbaşında vereyim son nefesimi, verebilir misin? Senden bir bakış istiyorum o cennet gözlerinle ve bir ömürlük, verebilir misin? Veremezsin. İstemiyorum senden hiçbir şey, Ne sen bana yetebilirsin ne ben seninle yetinebilirim. İçimde binlerce senle yetinemiyorken, seni yanındayken bile özlüyorken, yanından ayrılmak istemiyorken, gözlerine bakayım ve orada öyle can vereyim istiyorken ne ben senden bir şey isteyebilirim ne de sen bana bir şey verebilirsin.
Sen benim “Yetmeyeceksin ulan yetmeyeceksin. O gün gelip karşılaştığımda bile yetmeyecek olanımsın. Gün gelip kavuştuğumuzda bile yetmeyeceksin” demişliğimsin Zeynep. Senden hiçbir şey istemiyorum, kalkıp birazdan yine sana geleceğim. Seni görebileyim diye değil haşa; Seni görebilirim diye! Bir sokak lambasının altında tüm Bilecik’e karşı, üstelik bunun bir delilik olduğunu bile bile seninle bir sigara içebilelim diye değil haşa, belki seni görebilirim diye… Belki seni görebilirken bir sigara içebilirim diye!
Sen şimdi buna da “ama bu haksızlık, ama bu bana saygısızlık” türünden öfkeleneceksin bana ama öyle değil. Öyle böyle değil. Sen benim sana, seni sevmeyi senden çok sevdiğini söylemişliğimsin. Seni seviyorum ve sen benim “Nârın da hoş” diye figân ettiğim şiirimsin.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta