taşlar saklı cebimde,
irili ufaklı
annemin bana seslenişi
tınısı kulağıma tatlı
hayal meyal çocukluğum
Sevdinse ...
Aşkında yitip yok oldun,
Karıştıracaksın günü ,ayları .
Sevgi yollarında ne kaide, kanun
Kendin aşmalısın bu dolayları .
Devamını Oku
Aşkında yitip yok oldun,
Karıştıracaksın günü ,ayları .
Sevgi yollarında ne kaide, kanun
Kendin aşmalısın bu dolayları .
okurken çocukk oldummm.gittimde giitttim geçmişe ama dönmek istemedim be şairr
Bu kadar olur harikasınız vesselam kutluyorum
gemi gibi..alıp götüren mısralar..
tinisi ? tınısı? şu bilidiğimiz tını sözcüğünden olsa gerek dedim...ama benim bilmediğim başka bir sebebi olabilir tinisi şeklinde yazmasının..
pempe şeklindeki yazıma gelince bunun mutlaka bir klavye hatası olduğunu düşünüyorum..doğrusu pembe olmalı..
çocukluğa dönüş duygusu, çocukluğun masumiyeti ve kendindenliği, doğallığı mutlaka her şiirin içinde bir nebze de olsa bulunur...ama bu şiir tema sını baştan başa bu noktaya yönlendirmiş..oldukça da inandırıcı , içten ve saf bir şiirdi....affan dedeye sattım çocukluğumu diye başlayan cahit sıtkı şiiri de bu tema içindedir..ama benim en sevdiğim , çocuk diline en yakın bulduğum şiir asaf halet' in şamandıra baba şiiridir...
saygılarımla
ŞAMANDIRA BABA
yaramaz kız bahçeye gelecek
benimle oynamaya
şamadıra babacığım
ona bütün oyuncaklarımı versem
ve bütün nedirciklerimi
kertenkeleler kaçacak
ve biz güneşten saklanacağız
çok yaprakların altına
şamandıra babacığım
çok uslu oturacağım
yaramaz kız gelecek diye
Asaf Halet ÇELEBİ
Hüzünlerin dertlerin
sevinç lerin sel olup
taştıgı bir şiir
daha mutlu günlre dogru
kutlarım şairim
......................................
bir günlük koca bir ömür. kutluyorum şiirinizi. saygılar.
Şiirinizi bir şiirimle kutluyorum saygılarımla.....
Üç Düğmeli Beyaz Kazak
Küf tutmuş masalların peşi sıra
Bir çocuğun
Uçurtmasında ki ip gibi
Sürüklendiğim yıllar
Uyanıverdiğim bir rüya
Dokuz ile sekizi çarpmayıp
Kara tahtaya kafamı çarptığım günler
Aklımda
Şimdi gün gibi
Bakır bir sininin etrafında
Çürük dişime ağlayan anam yok
O aşı sofraya getiren babamda
Derim ki bu söz dinlemez anılarıma
Vurmayın artık
Koparmayın içime bağladığım
Hasretin tellerini
Unuttum sanma çocukluğum seni
Hiç unutur muyum o tuttuğum ellerini
Öyle güzeldin ki sen düşümdeki dünüm
Öylesine içmişim ki seni hala ayılmadım
Kıyıp ta
Seni kimselerin yerine
Koyamadım
Doyamadım be çocukluğum
Doyamadım...
Gürsel Cengiz
Bu şiir ile ilgili 7 tane yorum bulunmakta