Cebelleşme Şiiri - Mustafa Han

Her lafta bir tartışma sonu kavgaya varır,
Tartışmalar nedense hep geçmişe dayanır,

Ne olur benim ile bu kadar oynamasan,
Sinirimi kabartıp karşımda konuşmasan.

Olmaz mı? Beni yorup kendinde yorul masan,
Üzüm için geldiğin bağdan da kovul masan,

Allah bilir dediğim doğru olma yoludur,
O öyleymiş bu böyle senin doğrun bu mudur?

Sinirlerim çok bozuk gelmeyin üzerime,
Dokunmayın dünyama, en hassas yerlerime,

Yazık oldu bu kadar uğraşmalar boş imiş,
Dünya zaten bomboşmuş anlayanlar yok imiş.

Dünya gider peşinden koşar adım gideriz,
Sonu nere gidiyor anlamayız bilmeyiz,

Bir garip tesadüf mü? Dünyaya kanıp dalmak,
Bir hayatı içinde çar çur edip harcamak,

Hayır hayır tesadüf olamaz bunca illet,
Bu kadar illet için şeytana uyar millet,

Kim demez ki? doğruyum yaptıklarım çokta hoş,
Fikirler çatışınca sonuç oluyor nahoş,

Allah hepimizin sonunu hayırlara çıkarsın,
Islah olmayanları ayıklasın çıkarsın,

Ne yüzümde yüz kaldı, ne kaldı özümde öz,
Dillerim de tüy bitti aklımda kalmadı söz,

Hiç kimseye diyecek bir lafım yok ki şimdi,
Denecekler hep dendi bundan böyle boş şimdi,

Kuru gürültüye pabuç.. diyordum hiç bırakmam,
Kalanlar geride kaldı ardıma bile bakmam.