Cebeci İstasyonu ve Mavi Tren

Emel Çetin
115

ŞİİR


4

TAKİPÇİ

Cebeci İstasyonu ve Mavi Tren

Yüreğimde katar olmuş sevdamın
Dil bilmez şahitleri
Cebeci istasyonu ve mavi tren

Eylül'dü aylardan yine böyle
Ankara duruyordu karşımda
Ayaza rağmen en alımlı haliyle

Cebeci istasyonuymuş indiğim yer
Sonradan öğrendim tabii
Kasıtlımı bıraktı beni mavi tren
Gideceğim yere henüz gelmeden
Bile diyemeden.
O belirdi karşıdan
Sevdiğim, Ankara' lım
Bir ela ki, Ankara'm gibi...

Ah! Cebeci istasyonu
Ah! Mavi tren
Ve elam ve sen
Bana ne yaptınız bilmeden
Nasıl geçeceğim, ben şimdi sizden...

Temmuz çöktü yüreğime onu görünce
Ya da öylesi bir mevsim işte
Başımda Ege ahvali
Ayaklarım vagonda ya da horonda
Dilimde bir sevi türküsü
Gözlerim onda, belkide on bir
Bir Ela, bir Ankara, bir Eylülvari...

Yüreğimde katar olmuş sevdamın
Dil bilmez şahitleri
Cebeci istasyonu ve mavi tren
Bana ne yaptınız bilmeden
Kovsalar da bu şehirden artık gidemem
İçinde siz ve elam varken...

Emel Çetin
Kayıt Tarihi : 25.12.2004 17:45:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.
  • Ufuk Şen
    Ufuk Şen

    Sen yaz bakalım yaz. Yaz yaz! ondan sonrada biz ankarada mavi terni görünce kaçacak yer arayalım. Cebeci istasyonunada hiç uğramayalım

    Cevap Yaz
  • Naime Özeren
    Naime Özeren

    Çok güzel bir şiirdi. Beni trenle ilgili şiirler etkiler nedense. Haydarpaşa Garı isimli şiirimde bu elem daha belirgindir.Size bir başka istasyon ve trenli şiirimi armağan etmek istiyorum:Şiiriniz tam puanla listemde...

    GARDA

    Çok kalabalıktı gar yine,
    Asker sevkıyatı vardı herhalde.
    İki genç kalabalığın içinde,
    Yapayalnızdılar sanki gezegende.
    Umurlarında değildi hiç kimse,
    Hasretin ateşi kor gibi
    Düşmüştü yüreklerine.
    Birleşti yüreklerinin sesi
    Sarıldılar özlemle.
    Dediler “tren hiç gelmese,
    Kalsak bin ışık yılı böylece…”

    Vakit geldi, delikanlı atladı trene
    Dönüp bakmak istemedi geriye,
    Kız bekledi umutla
    Delikanlı el sallayacak diye.
    Bu bekleyiş umutsuzdu, nafile…
    Geride kalmadı tek yolcu bile,

    Hüznünün ağırlığı ile
    Genç kız çökmüştü yere.
    Tam tren niyetlenmişti harekete
    Acı bir düdük sesiyle;
    Son vagondan atladı bir gölge,
    Gidemedi genç adam, döndü geriye
    Onu parçalanmış yüreğiyle
    Bekleyen sevgiliye…
    Dudakları birleşti
    Bin ışık yılının ilk gününde.
    Ne olur sevgileri hiç bitmese,
    Sonsuza kadar böylece sürüp gitse…

    Naime Özeren
    27 Ocak 2008

    Cevap Yaz
  • Ufuk Şen
    Ufuk Şen

    gezi kültürünüz. gözlemleriniz. mısralara çok güzel yansımış. tebrikler

    Cevap Yaz
  • Barış Aluk
    Barış Aluk

    'Dönecem ' Bu nasıl sözcük böyle Emel, Türkçe'de böyle bir sözcük var mı? Döneceğim olmalı arkadaşım.

    Ayrıca şiirin bütün baş harfleri neden büyük??

    Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (4)

Emel Çetin