Cebeci İstasyonu

"CEBECİ İSTASYONU...

Soğuk çökmüş raylara bu gece...
Ay, pas tutmuş demirlerde titriyor sanki.
Bir tren sesi yırtıyor sessizliği…
Adını duyar gibiyim.
Lakin sen yoksun...
Sadece anısı kaldı sesinin yankısında.

Bir vakit elimi tutan ellerin,
Şimdi başkasının sıcaklığında…
Ben hâlâ aynı perondayım,
Biletim tek yön,
Ama nereye gittiğimi bilmiyorum.

Kalbim…
Peronun kenarında unutulmuş bir valiz.
İçinde senden kalan ne varsa:
Bir saç teli… bir gülüş…
Ve bin pişmanlık.

Ankara ayazında yüreğim dondu.
Cebeci sessiz.
İçim kıyamet!
Rayların altından geçiyor yıllar,
Bir türlü gitmiyor adın…

Sen giderken ardında bıraktığın boşluk,
Her tren sesiyle büyüyor içimde.
Ne sigara dindiriyor acıyı,
Ne sabahlar hafifletiyor geceyi.

Bir istasyon kalbim…
Gelen yok.
Giden sen.
Ve ben hâlâ bekliyorum…
Sadece seni değil,
Kendimi de geri döndürmeye çalışıyorum.

Belki bir gün yine geçersin bu perondan…
Ve ben orada olurum.
Aynı yerde, aynı suskunlukla.
Bil ki bu kez…
Gözlerim seni değil…
Kendini kaybetmiş o adamı arayacak.
Suskun Şair Fazlı Acar