Cebbâr Sevda Şiiri - Taş İskele

- Cebbâr olan yine kadın olmuştu. -
*
Geride bıraktığın kırık kalbim en değerli parçam dedi kadın.

Adam sustu.
Belli ki kadının anlatacağı çok şey vardı...
Artık sığ avuntularla nice ucuz yağmalara engel kırık kalbim dedi kadın.
İki yüzlü rağbetimle,
Talibi oluşum mu kalbini kırdı dedi adam.

Kadın susmadı.
Yüzün yüzüme değdi,
İnsanın iki yüzlü olduğunu sende yaşadım.
Yüzünü yüzümden çektin aldın,
Beni yüz üstü bıraktın.
Şimdi kırılan kalbimle başbaşa öyle yüzsüzüm ki, yüzüne hâlâ bakabiliyorum.

Hafakanlar bastı adamı,
Kadının teninin kıyısından çekip almakla kendini, kadının kırıklarına cebbâr olurum sanmıştı.
Aldanmıştı.
Uzak durmakla kadının kırılganlığına tuzak kurduğunu hiç düşünmemişti.

Kadın merhametiyle sildi adamın terini.
İyi ki sen kırdın kalbimi dedi.
Uzak tuttun kendini.
Nice t/uzaklara açtın gözümü.
Kördüm.
Gördüm.
Tenimin kıyısında her gün ah'ımın kirini senden kalan köpüklerle yıkıyorum.

Adamın iç çekişi kadının insana olan umudunu tazelemişti.
Heybesindeki hiç bir herzenin hükmünün olmadığını biliyordu adam.
Kadını göğsünde ağırladı.
İçinde tutmadı nefes misali..
Yaşamak,
Yaşatmak adına kadını...

Kadın anladı adamın hâlini.
Tebessüm etti.
Zamansız gel,
Mekânsız gel,
Gel,
Gel ki,
Yüreğinde avunsun,
Geride bıraktığın en değerli parçam,
Kırık kalbim dedi.

*
İki parça kırık kalp kolyenin boynundaki parçasını avucuna aldı öptü adam.

Kadın da...