Cebbar Korkmaz Şiirleri - Şair Cebbar Ko ...

Ben bu hayat kavgasında
Kötülere yenik düştüm
İnsan lığın ortasında
Yalnızlığa yenik düştüm

Emeklerim hiçe gitti

Yukarıdan bahseder
Belden aşağı düşünür
Döğruyu söyler
Hep yanlış yapar mirimiz
Bir zamanlar tombala çektirir birasına okey oynardı
Tanrının yanında yok yoktur

Canan koyup gitme beni dert ile
Bu dert ile ben mahşere kalırım
İkimiz de kaldık elin dilinde
Ne sen kurtulursun ne ben ölürüm

Evlerinin önü taş ilen örme

PEŞİ SIRA
Ayrılığı yola verdim
Dilime kilitler vurdum
Kalbimi düşürüp kırdım
Peşi sıra peşi sıra
feryat ettim peşi sıra

Hiç tanımadığım bir kasabaydı
Hiç ummadığım bir anda karşıma çıktı
Hiç gömediğim gözleriyle baktı
Hiç duymadığım sesiyle konuştu
Hiç kimseye bu kadar baş eymemişti yüreğim
Hiç kimseye böylesine hefesle bakmamıştı gözlerim

SENİ SEVEN GÖNLE SULTAN OL DERİM
Bende seni insan sanmıştım meğer
Bilmezdim cüzdana verirsin değer
Bir daha dünyaya gelirsen eğer
Onurlu erdemli insan ol derim

İrfanımla pirler ile yarışsam
Derviş olup dergàhlara ulaşsam
Ermiş olup kırklarada karışsam
Yine günahlarım affetmez beni

Görünmezden görünürü ayırsam

Senden uzaklarda seni yaşıyorum
Özlemlerim ruhumun derinliklerinde mahpus
Sevincim hasta
Umutlarım umutsuz
Seni beklediğim yollar kayıp
Zaman ihtiyarlamış

Ne zaman yaşadık ki aney yaşadığımızı bilelim
Ne zaman güldük ki bu kötülükler deryasında

Az mı yürüdük yalın ayak çamurlu yollarda
Az mı eşeledik tırnaklarımızla
Kara toprağı bir lokma ekmek için

Bir gün işten geldim yorgundum öylen sonu evde uyuyordum
Uyurken baş ucumda iki kişinin konuşmalarını duydum
Annemin babamın ve benim adımı soy adımı birbirlerine
Soruyor budur diyorlardı
O an birden boğazımı biri sıkmaya başladı
Nefes alamıyordum kendi boğaz hırıltımı duyuyordum