Cebbar Korkmaz Şiirleri - Şair Cebbar Ko ...

ONUDA YERLER
Ahlaksızlık çıkmış arşı alaya
Doğruluğun başı girmiş belaya
Din yenilir değip alsak alaya
Din iman bırakmaz onu da yerler

SAC EKMEĞİ,,,Gerçek yaşam öyküsü
İkinci büyük abim yakınımızda olan bir köyden evliydi o köyün bize uzaklığı kestirme yoldan ortalama beş altı kilometre uzaklıktaydı
Kışın ortalarıydı ocak şubat aylarıydı o yıl çok kar yağmıştı karın kalınlığı bir metreden fazlaydı normal yoldan köye gitmek imkansızdı kar kalınlığından normal yoldan hiç giden gelen olmadığından kapalıydı karsa giden anayoldan gitmekten başka yol yoktu bu yolda dolambaçlı olduğundan yedi sekiz kilometreyi buluyordu
Ben ilk okul ikiye gidiyordum yengem tandır ekmeğini sevmediğini söylemiş annesinin yaptığı sac ekmeğinden istemişti abim bana yarın torbaya un koyayım götür kaynanam sacda pişirsin getir dedi kar kış olduğundan gidemem dedim beni dövdü gideceksin dedi çaresiz kabul ettim sabah erkenden torbaya ortalama on beş kilo kadar un koydu sırtıma verdi yola koyuldum
En çokta kurtlardan korkuyordum bizim oranın kurtları efsanelere konu olmuş yaratıklardır onlarla ilgili hikayeleri dinlerken bile insan korkudan tir tir titrer
Kurtlar geceleri köye iner köpekleri götürür yerlerdi

İlk okul bire gidiyordum
Kafamda sağ kulağımın arka kısmında
Saçkıran denen su bardağının altı büyüklüğünde yuvarlak bir yara aniden çıktı
Bu bölgede hiç saç kalmadı
Yara kabuk bağlıyor sonradan kendini yeniliyordu ne ilaç sürdüksek fayda etmedi
Köyümüzde bu yaraya daha önce yakalananların yara iyileştikten sonra bu bölgelerinde hiç saç yoktu

ŞİİRLERİM
Hep karşıma bezenerek çıkmaya özen gösterirler
Kimisi sevdanın gizemini
Kimi ihanetin alçaklığın dehşetini anlatır
Dostlukların en yücesini yaşar
Aşkın zirvesinde dolaşır

Pantolonu levis ayakkabı ket
Eş şek tıraşlıdır lakabı şöhret
Yaptığı uğraşta yoktur bereket
İki bin ikinin varoş gençliyi

Her gördüğü saçmalığı alkışlar

HEP KENDİMİ GÖRÜRÜM
Hep kendimi görürüm
Tüm yoksul çocukların lastik ayakkabılarında
Dikenler batan yalın ayaklarında
Büyük iştahla yedikleri yavan ekmeklerinde
Çıkarsız samimi, içten gülüşlerinde

İzmir’ geldiğimde dokuz,on yaşlarındaydım.İki ağabeyim İzmir’de oturuyordu en büyük ve ondan küçüğü..Büyük bir şehir göreceğimden dolayı çok sevinçliydim. Önce bir müddet büyük ağabeyimlerde kaldım; sonra diğer ağabeyim,biraz da bizde kal,dedi.Bu kez de onlarda kalmaya başladım.
Beni üzüm fabrikasına ayakçı olarak işe aldırdı.Bu fabrikada kükürt kullandıklarından burnum kükürt kokusundan sürekli kanıyordu,altı ay ancak dayanabildim sonra işten attılar.
İşten atıldıktan sonra ağabeyim beni evden kovdu …
Tekrar büyük ağabeyimin yanına geldim ama bu çok da kolay değildi.Büyük ağabeyim çok sert biriydi dayak, hakaret onun yaşam biçimiydi ve beni eve almıyordu.Yengem akrabamızdı; o ısrar edince ses çıkarmadı. Tabii kaybolmaktan korktuğum bu koca şehirde benim için dayak hakaretle de olsa mutluluk vericiydi; çünkü sığınacak başka yerim,köyüme dönecek param yoktu. Ortada kalmaktan çok çok iyiydi.Bu konudan dolayı kardeşlerim tartışmış birbiriyle konuşmuyorlardı.
Köyden İzmir’e gelirken anneme verdiğim sözüm hep aklımdaydı:Çalışıp anneme kumaşlık elbise alıp yollayacaktım. Oysa köyüme dönecek gücüm bile yoktu…
Bir müddet sonra ağabeyim beni Kuran kursuna yolladı.Çok başarılıydım,kısa sürede Kuran’ı hatim ederek kursu bitirdim. Aradan birkaç gün geçmişti diğer abım bize geldi.

BENİ ÇOCUKLUĞUMDA BIRAKIN
Beni çocukluğumda bırakın
Büyümek istemiyorum
Sizin büyüklüğünüz korkutuyor beni
Ürperiyorum
Sizin savaş çığlıkları atan o büyüklüğünüzden

Kayıp listemdeydi çocukluğum
Ne çocukluğumu hatırlatan bir resimim
Nede moda dergilerinde ismim vardı
Yamalı pantolon
Kara bir mintan
Torbamda yavan ekmek

Eser seher yeli sevda vaktidir
Yayılır koğusu aklım karışır leyla
Elli kızın yüz gelinin aktidir
Güzelliğin dilden dile dolaşır leyla