Cebbar Korkmaz Şiirleri - Şair Cebbar Ko ...

Yüzü melek kalbi taştan
Şeytan görsün yüzün alçak
Darbe yedim ben bu aşktan
Gülmez oldu yüzüm alçak

Tutsak olmuştum aşkına

Sakalları salmış dizin üstüne
Kebapları koymuş közün üstüne
Söz söylenmez onun sözü üstüne
Alim oldu gitti bizim kerata

Beşe alır bin beş yüze satardı

Hani seni sevdiğimi kimseye söyleme demiştinya
Tutamadım sözümü
Her kese anlattım
Korkma adını hiç kimseye söylemedim
İlk göz göze geldiğimiz anı
Kalbimdeki heyecanını

ACILAR ACILARIMA AĞLAR
Korkular
Benim yaşadığım korkunçluklardan korkarlar
İhanetler
Uğradığım ihanetlere yenilirler
Kötülükler

Yapa yalnız kaldım ben bu alemde
Herkes çekip gitti bari sen gitme
Her isyanda bir iz kaldı sinemde
Herkes hata etti bari sen etme

Ellerim titredi kalemler küstü
Sevdamı yazdığım kağıtlar yaslı
Dünyadaki diller cümleler azdı
Ben henüz en güzel şiiri yazmadım

Irak ettin köyüm ile aramı
Zalim gürbet senden alacağım var
Kestin imkànımı yıktın çaremi
Ey yoksulluk senden alacağım var

Yokluk bana terk ettirdi yurdumu

ANAMA SÖZ VERDİM

Hasta yatağında son günlerinde
El pençe divana durdum önünde
Ellerimi tutu iki eliyle
Eğil oğul dedi sözümü dinle

Yoksulluk toplumda olmuş bir yara
Koşup bir yer tutmak için yarış var
Her geçen gün yaşam gidiyor zora
Bir şeylere konmak için yarış var

Doğruluk düşmüştür bit pazarına

Her yerde bombalar düşüp patlıyor
Güçlüler güçsüzün canın yakıyor
Alemse seyirci olmuş bakıyor
Benim düşlediğim dünya bu değil