Caz ve Çocuk -C-MeCaz 3.Üçüncü Kitap

/ Proudhon, Makhno, Stirner, Tolstoy /

en yorgunuydu kitapların, en umutsuzu
dünya kadar yaşlıydı, gülünç, acınası
kitap bile değil kitlesiz trajedi
mezarlığı düşlerin, kişiliklerin

koca elleri varmış makhno’nun, romalı bir kölenin rönesansı
altmışsekiz asileri kadar uzun kronstadt’lı denizciler
ve mülkiyet hırsızlıktır, tutsaktır efendi de
insan insanın kurdudur, homo hominis deus
ene’l hak bayraklarının kapkara dalgalandığı
güzelim cinayetlerinde o güzel çağın

beyni sığsın diye kocaman alnıyla caspar schmidt
purosunun külünü boş kadehlere silkermiş
bir adam ki hem piç hem korkunç yalnız
yalnız kendini taşıyan sütçü beygiri
ne kendisi olabilmiş, ne başkası, ne güzel
parmağında bakır halka maça valesi
bir sineğin ölümüyle, ne komik

çağdaş bir proudhon orhan gencebay
en yürekli jöntürkü yoksul mahallelinin
fabrikada tütün saran bir kıza tutkun
ve ilk taşı atan asıl
erdemiyle maria magdalena’ya

wagner’in atlarıyla dörtnala bakunin
çılgın bir koşu tutturmuş sibirya’ya
sonra çılgın bir koşu çarlığın kucağına
meğer ne çok şey öğrenmiş mussolini sorel’den
ve o züppe tailhade’ı kendi dizeleri vurmuş
bir şıllıkla herkes gibi yemek yerken yeryüzünde
meğer kendi insanları ele vermiş hepsini
ravachol’u bir garson, neçayev’i cinleri
ne brutus ne guillaume tell meğer ne de robin hood
yalnız biri yalnızca, sekseninde bir yazar:

kendi bacaklarıyla koşması ölümüne insanın
kendi tanrısıyla yalnız, kendi istasyonunda