Caz ve Çocuk -A-Çocuk- 2.Sokaklar Evler

binlerce düş, binbir gece
bir kapının ardında, dört duvarın arasında zebercet
şehzadeler, keloğlanlar, superileri
dışarda kar zelzele yağmur çamur silahlar
çıkmıyorum sokağa, resimlerine bakıyorum kitapların
makaslar uçaklarım, şehirlerim iskambiller mandallar
sofrada konuşulmaz diyor babam, ağzını şapırdatma
mendilim tertemiz işte, tırnaklarım kısacık
yakamı annnem takıyor, pabuçlarımı bağlıyor, öğretmenim
kırmızı kurdela takıyor önlüğüme hep pekiyi pekiyi
oysa bildiğim tek yol okulun yolu
kurtla kuzu, kargayla tilki, ateşle su
fişler fasulyeler yalnızlığı
(yatağımı ıslatırsam kıçımı yakacaklar
küfredersem ağzıma biber sürecekler
bilemezsem kulağımı çekecek öğretmenim
karanlıktan korkuyorum, hortlaklardan korkuyorum
karatahta, karakoncolos, aritmetik)
mehtap’a çükümü gösteriyorum,
o da bana gösteriyor: onun yok
amcalarla teyzeler soruyor büyüyünce
ne olacaksın anneni mi babanı mı daha çok
doktor olacağım bir de pilot bir de baterist
ve mimar ve oyuncakçı, ikisini de

sonra biri itti beni bir yere düştüm
kerevetine çıktığımız kıssadan hisselerden
ben giderken o gider tın tın eder gölgeden
salıncaktan kaydıraktan tahtırevalliden
dil üstünde kaydırılmış bilmecelerden
buz tutmuş bir havuza, kum havuzuna
masallardan mesellere itti beni, boğuldum

gördüm: trahom, yalınayak yalıncak karabasan
çocuklar gördüm: oyuncakları kırık
gördüm gözyaşının bembeyaz olduğunu
aktığını insandan insana

sonra biri çekti beni bir yere çıktım
un deux trois davul zurna bir ‘ki üç
yatırınca ağlayan fatoş bebekler, kamyonlar
likler misketler artist resimleri
ne uslu çocuklardık evde dağ nehir şehir
kim kiminle nerede ne yapıyor
ali baba saatin kaç oynuyoruz biz burada kızlarla
evcilik oynuyoruz, öpüşüyoruz
mendilim köşe köşe oynuyoruz, müselles
don oynuyoruz kukalı saklambaç
önüm arkam sağım solum
ebe sobe çocukluğum

sonra biri itti beni bir yere çıktım
birdenbire büyüyen çocukların cenneti