Çaysız Bahçe Şiiri - Yunus Emre Altuntaş

Çaysız Bahçe

Aya karşı bakışı vardı adamın
bir bakış ki görseniz ay uluyacak
altında iskemlesi nice zamanın tırnaklarından
hatıralarından miskinlerin
hani toprağı damıtır gibi sade ve usuldan
adama baktım sanki birden
sançonun gülüşüne inat o zemheri
kulaksız değirmenlere saldıracak

Ayakları var adamın dilinden sarkan
aşağılara
yerin yedi kat altına
nice evden ayrı düşmüş nice zamanı sırtlamış
gurbetin leblebisini evire çevire
koluna ızdırabın falçatasından tesbihler
kazımış ve can vermiş kelimelerine
anlat desem kanayıverecek
yu desem arın ve git bahçemden
mezarımdır diye kendini iskemleye gömecek

ah be adamım
kütür kütür elleri elma
saldırma böyle bak yakınız limana
hani gitmelere ansızın ürpermelere
alışkınız zamanın çirkefliğine
hiddetinden eminiz kız kardeşlerin
he de vurayım düşsün
gökten üç tanesi
kütür kütür elleri
üç yeşil elma
dünyayı sarkıtan ayakların dibine
üstünde dumanı tüten bir çift kelam
dilersen gömelim gel seni şu iskemlede

sonra karşıdan kırk yılın hatırıyla bir selam
tohumlarını saçarak ayaklarına ulaştı
iskemlenin
dört ayağı iskemlenin
hava, su,ateş,toprak
dilinde ayetleri andıran bir ağırbaşlılık
adam başını göğe dikmiş metropolit gibi mezara
girmiş ve uzanmış iskemlenin sırtına
üzerine toprak serpmeye bir çift ebabil yok
baş parmağı kopası ne bir dua.