Çaykara'ya Hasret. Şiiri - Mikdat Bal

Tarlalar belleniyor, bahara giriyorken
Şimdi başka mesgale vardır Çaykaramızda
Cemre toprağa düştü her şey yeşeriyorken
Yüksek yüksek tepeler kardır Çaykaramızda

İnsanları sevecen hiç bir yerde yok eşi
İş bitmez Çaykarada yok baharı yok kışı
Gurbetçi var her evden kalanların çok işi
Geçim kaynakları kıt dardır Çaykaramızda

Medarı iftiharı Uzungöle çok yakın
Çaykaraya gelenler unutmasınlar sakın
Cenneti bilmezseniz Uzungöle bir bakın
O cennetten bir bahçe yerdir Çaykaramızda

Ormanlar sakız kokar, her bir derde devadır
Okşijeni bol olur o ne temiz havadır
Orada yaşayana bu nimet bedavadır
Yaylaya gidip gelmek kârdır çaykaramızda

Yardımlaşmada buldu, insanımız çareyi
Dünyanın fitneleri bozmadı bu yöreyi
Gençler evden alırlar ananeyi töreyi
Büyüğe saygısızlık ardır Çaykaramızda

Orda doğdum büyüdüm, gurbet girdi araya
Otuz dort sene oldu hasretim Çaykara’ya
Bazen sıla-I rahim merhem olur yaraya
Ebedi kalabilmek zordur Çaykaramızda

Mikdatî’yim uzaktan hasretiyle yanarım
Hep onu düşünürüm, sık sık onu anarım
Yediden yetmişine selam sevgi sunarım
Her canı benim için yârdir Çaykaramızda