A-çaykara’nın Dün’ü Bugün’ü

Çaykara’nın gönlümde mümtâz bir yeri vardır!
Dününü özlüyorken, günü başka Çaykara’m!
Doğası cennet mekân insanı cefakârdır
Dününü düşünürken, ünü başka Çaykara’m!

Bir zamanlar ülkenin ilimde belleğiydin
Bu alanda şüphesiz bükülmez bileğiydin
Gıpta edilen belde herkesin dileğiydin
Dününü anımsarken, şanı başka Çaykara’m!

Eski ahşap evlerin dönmüş beton armaya
İnsanları meyletmiş naylon konut kurmaya
İçimden hiç gelmiyor oralara varmaya
Dününü hatırlarken, han’ı başka Çaykara’m!

Eskilerden kalmamış ne bir eser ne bir iz!
Herkes başka alemde ne birliğiz ne biriz!
Parayı görüp azdık ancak mütekebbiriz
Dününü unutmuşken, an’ı başka Çaykara’m!

Birkaç kuruş uğruna peşkeş çektik doğayı
Yaylâlar şehir olmuş ithâl ettik boğayı
Rastlamak mümkün şimdi sokakta bin ağayı
Dününü biliyorken, sonu başka Çaykara’m!

Bilinçsiz bir şekilde kirletilir her yanı
Turistler ağırlanır kapalısı, üryanı
Arap, Yahudi, Budist, Hıristiyan, Süryani
Dününü reddetmişken, yönü başka Çaykara’m!

Der Mikdadî parayı bir ilerleme sandık!
Eskilerden kalanlar hurdadır, değil antik!
Derme çatma, uydurma nereye baksan dandik!
Dününü arıyorken, önü başka Çaykara’m!

Ozan Mikdadî