Çaykara'm, Güzel Köyüm Şiiri - Kadir Turan

Ilgıt ılgıt esen seher yelinde senin kokun var.
Sazımın düzeninde efkârın perde perde.
Gözlerimde yeşil ovan
Yüreğimde hasretin dipdiri.
Çaykara'm, güzel köyüm;
Küçücük minarenden kanatlanan
ezanlarını özledim.
Özledim Selvi anamın seslenişini.
Gündoğumu
saclardan yükselen yufka ekmeğin buğusunu
ve mübarek kokusunu özledim.
Duydum ki; Ayşan'ın sevimli sarıkızı ölmüş.
Ahmoş satmış yaşlı motosikletini.
Toprak damlara karşı beton canavarı
nice zaferler kazanmış.
Masal anlattığımızda,
bizi korkutan o güzel periler gitmiş,
Masallar, yerlerini
dev aynasında görülen kara yüzlülerin
kapkara yalanlarına bırakmış.
Sular küsmüş, çekilmişler derine,
Celal'i vurmuşlar, “başucunda döne döne”
Çocuklar korkmuş, ağıt bile yakamamış analar.
Çaykara'm, güzel köyüm;
Sana sevgi sunan olmadı mı hiç?
Bir demet gelincik eken olmadı mı yüreciğine?
Nedir bu hal?
Yıkık damlar,
gölge adamlar,
solgun fidanlar...
Kenger kokulu yanaklarına ne oldu Çaykara'm?
Hani boynundaki çiğdemden yapılmış çelengin?
Gözyaşlarınla sulamaktasın gülleri!
Ah Çaykara'm, güzel köyüm,
Seni çok özlemişim.
Hem onulmaz gönül yaramsın,
Hem dermanım Çaykara'msın.