Çayırlıkta sıcak öğle vakti. Düğünçiçekleri
Terleyip eriyor, ve sevgililer
Geçip gidiyor, geçip gidiyor.
Renkleri siyahtır ve gölgeler misali yassılar.
Sargıların olmaması ne kadar da güzel!
Çimen misali yalnızım ben. Özlemini çektiğim ne?
Her ne ise o şey, bulabilecek miyim ki onu ben?
Kuğular gitti. Hâlâ hatırlar
Onların beyazlıklarını ırmak.
Işıklarıyla koşuşturur arkalarından.
Bir bulutta bulur onların biçimlerini.
Nedir sesindeki öylesi bir hüzünle
Kuşun feryat figanı?
Der ki, körpeyim daha. Özlemini çektiğim ne?
(“Üç Kadın”dan)
Sylvia Plath (1932-1963, ABD)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 23.2.2014 11:26:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hot noon in the meadows. The buttercups Swelter and melt, and the lovers Pass by, pass by. They are black and flat as shadows. It is so beautiful to have no attachments! I am solitary as grass. What is it I miss? Shall I ever find it, whatever it is? The swans are gone. Still the river Remembers how white they were. It strives after them with its lights. It finds their shapes in a cloud. What is that bird that cries With such sorrow in its voice? I am young as ever, it says. What is it I miss? (From "Three Women")
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!