Çayırkuşunun Şiiri Şiiri - Gülşah Başol

Çayırlıkta mahpustu çayırkuşu
Herkes ona imrenirdi
Ne genişti üzerinde uçtuğu vadi
Oysa özgürlüğü esaretiydi
Yankılanıp uzayıp çınlayan sesi çığlığı...

Çayırlıkta üzgündü çayırkuşu
Ardı gümüş yaprakları güneşe nikahlı
Kavaklar anlamaz çayırkuşunun hüznünü...
Keder tüylerinin arasında palazlanıyordu
Başını göğsüne sakladığında çayırkuşunun...

Bir de derler ki kuşlar ağlamaz,
Geceye yaktığı ağıdı söylesin diye sazlar
Rüzgâr ezberini yapar küçük kuşların...
Hüznünü havalandırıp tararken o
Çayırın gözü dolar, sabahında her yer yaş...

Bu şiir senin için çayırkuşu,
O şarkı kadar içli ve güzel olmasa da
Bu şiir senin...