Çayın Taşı Şiiri - Hasan Ün

Çayın taşıyla vuruldum!
Çayın kuşu olduğumu,
Her dertli taşa konduğumu;
Bütün çayın bildiğini sanıyordum.

Karga şahitlik yapmadı.
Kurbağa çamura saklandı.
Balıklar bakakaldı.
Yılan otlu tarlaya kaçtı...

Çocukken bile tükürmediğim,
Bir kez olsun sümkürmediğim çay;
Yalancı şahitler için;
Bir kucak para saçtı!

Ey beni alnı çatımdan vurduran,
Balık yavruları için bile tuzak kurduran;
Avcıya yaptığın uşaklık,
Savcıya gösterdiğin yumuşaklık;
Yanına kâr kalmayacak.

Ağzı açık bekleyen azgın çöllerden,
Sicili bozuk bulanık göllerden;
Seni, Allah bile kurtarmayacak...