Caydıramadım Şiiri - Muzaffer Memiş

Bu nasıl sevdadır bilemiyorum.
Şu gönlümü senden çaydıramadım.
İzlerin çok derin silemiyorum.
Şu gönlümü senden caydıramadım...

Bir bilsen ne çoktur,verdiğin keder.
Gönül ağlar peşinden,hep feryat eder.
Cehenneme gitsen de seninle gider.
Şu gönlümü senden caydıramadım...

Seninle değişti, gönlümün huyu,
Dibi görünmüyor, derin bir kuyu.
Yalvardım yakardım, geceler boyu.
Şu gönlümü senden caydıramadım...

Gönül sırlarını hep sana açtı.
BİRTANEM diyerek, hep seni seçti.
Akşam söz verdi de, sabah vazgeçti.
Şu gönlümü senden caydıramadım...

Gözyaşım bir kere, boşa akmadı.
Adını dilinden, hiç bırakmadı.
Senden başkasına, dönüp bakmadı.
Şu gönlümü senden, caydıramadım...

Koşturdun peşinden, yordukça yordun.
Yaklaşmadın bana, hep uzak durdun.
Sanki köle yapıp, zincire vurdun.
Şu gönlümü senden, caydıramadım...

Sevmiş gönlüm seni, delice sevmiş.
Bu can bu gönüle, hep boyun eymiş.
Meğer 'et tırnaktan, ayrılmaz' imiş.
Şu gönlümü senden, caydıramadım...

Gidersen bu gönül, sensiz ne edecek.
Ben bıraksam her gün, sana gidecek.
Uğruna her şeyi, feda edecek.
Şu gönlümü senden, caydıramadım...