Küsmeler, gücenmeler, beni çok yıpratıyor
Her ansızın kapanan ve geri dönülmeyen
Kafayı karıştıran, kesilmiş telefonlar
Yeni bir kopukluğun, habercisiymiş gibi…
Zor be dostum bu durum, bu yaşta güç tükenir
Yeni bir yorum için, bilmiyorum ne denir?
Yorgun insan bence pek, sokağa çıkmamalı
Ben de bu haldeyim, artık öyle gerekir…
Ne konuşsak batıyor, bazı eski dostlara
Bazıları şaşkındır, başı vurur taşlara
Şaşıyorum ne de çok, şu çatılmış kaşlara
Acıyorum gözlerden, yersiz akan yaşlara…
Daha fazla yormayın, yalan yoktur sözümde
Hoş görüyle doluydum, ömür boyu özümde
Ya konuşun ya susun, aynı kalın gönlümde…
Size ait silinmez, izler kalsın gözümde…
O kadar çok kaybolup, gitmeyi sevdiniz ki
Her habersiz durumu, bir veda sanıyorum…
Ne olup ne bittiyse, haber vermek çok mu zor?
Merakta bırakılmak, belki her şeyden de zor…
Çaydanlıkta kaynamak gibi her şeyi takmak
Fazla kaynamak ise, bardağı boş bırakmak
Daha da aşırısı, sanki yangın çıkarmak
Dışarıdaki yağmuru, gözyaşına bırakmak…
Siz de boş verin biraz, benim hassas dostlarım
Gözleriniz güldükçe, sizi candan kutlarım
Bu günler benim için, sanki veda anlarım
Sevenleri unutmam, onlar benim canlarım…
Dargınlık çözüm olsa, dünyada dost kalmazdı…
Barışı herkes sevse, zaten savaş olmazdı…
15.12.2011
Erol GüngörKayıt Tarihi : 19.6.2012 06:04:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
