Çaydanlık Altı Şiiri - Önder Karaçay

İnsan sevdiğine gönül koyar
Nefsi insanı niyeti ile oyalar

Nefis insanın içindeki şeytanı, yaratanın adalet duygusunun ürettiği içinde ki elmas ise vicdanıdır.

İnsan neden içinde ikiye bölünür?
Şeytana yenilip vicdana uzak durur!

Her leke çıkabilir
Kalp karası lekesi çıkmaz

Saygı duymak destek olmak yerine
Büyük bir emek neden karalanır?

Çocukların ekmeğinden kısarak onların geleceğini kurtaracak bir mücadele neden görmezden gelinir?

İnsanın nefsi niyetini kör ederse gerçeği göremez olur.

Ve insanın eşiti, nefsine yenik kalarak eşitliği bozarsa
Diğer taraf cinsmani nefsinden de soyunur kurtulur.

İnsanlık tarihinin en ilginç görgüsüzlüğü yaşanır
Kelam ve kalem ürünü bir eser içinde ne olduğu ile ilgili bir merak ile okunması gerekirken çaydanlık altına layık görülür!

Nuh eşitini tufan öncesi kurtaramaz ve ona karşı çıkan eşiti dağların tepesine ulaşamaz ve imha olur

Aynı ibretin bir benzeri mahşer tufanında da yaşanır!
Eşit canlı ölüye döner.
Ve yaşattığını yaşamaya başlayınca da ben kime ne yaptım ki bunları yaşıyorum diye yakınır!