Çaycı Şiiri - Muhammed Çağlayan

Vay bee...
Kaç gün geçti ses yok
Dertlendim yine
Çaycı!
Getir şu demli çayından
Şekere gerek yok
Atsam da tatlı gelmiyor hiçbişey
Doğru mu yaptım bilmiyorum çaycı
Sevmek insana çok mu yabancı
Söylesene bana ne bu acı
Seven sevdiğini etmez mi baş tacı
Bana diyor ki aşk yok!
Nedensiz sevmek değil mi?
Kırıldığında bile belli etmemek değil mi?
Sessiz bi köşede ağlamak değil mi?
Sırf o seviyor diye herhangi biseyi sevmek değil mi?
Uykuya onu düşünerek dalmak değil mi?
Sabah kalkınca onun hayaliyle uyanmak değil mi?
Peki sana soruyorum çaycı
Mesafeler aşkı engeller mi?
O halde çöllere düşen
Dağı delen,kül olup giden
Bunların ki neydi?
Belki diyeceksin bana hani sen naptın diye
En iyi bildiğim şeyi
Aldım yanıma dostlarımı
Beni en iyi anlayanları
Yani kalem ve kağıdı
Beni en iyi onlar anlıyor.
Birde sen varsın tabi.
Bak çaycı
Tavsiyemdir.
Aman ha aşık olma
Olunca ne vazgeçebiliyosun
Nede tutup atabiliyosun
Sen çaylara aşık ol
İçine çaydan başka bişey atma
Hüznünü atma
Ah çaycı ah...
Kim bilir napıyodur şimdi
Oda düşünüyomudur sahi
Bak merak ettim şimdi
Çaycı acaba konuşsammı ki
Ne bakıyosun öyle
Napacam peki sen söyle
Sürekli acı cekip beklemek mi
Yok çaycı sen bu isi bilmiyosun
Git çay getir sen
Demli olsun yine
Veya dur çaycı gidecem şimdi
Seni sıktık belli
Son kez diyorum çaycı
Aşık olma!
Olacaksanda çaya ol
O senin isin bu benim
Napalım bende böyleyim
Neyse çok tuttum seni ben artık gideyim.
Ha çaycı
Uzakta belki ama gönül mesafe dinlemiyor demi
Dinlemiyor be çaycı dinlemiyor.