Çaybardağım Şiiri - Yılmaz Ölmez

çevirip gün batışı güneşe sırtını,
masaya bıraktığın ince belli bardağın gölgesinden,
anlarsın bu gününde bittiğini,
ve silersin takvimden yazın habercisi olan,
mayısın son günlerini.

Diplikten masaya geçici bir görevle atanıp,
İçindeki çay rengine benzemeye çalışan,
Gökyüzü ve denizin, güneşi bölüşmesine tanık,
Ve parmaklarının arasında tutuklu bir sanık olan bardaktan,
Son kupleyi gırtlağa indirip,
Gırtlaktan mideye akan çay gibi
Yol alır gidersin bilinmeze,

Ona ulaşacaksa yollar,
Çıkılmaz bir sokak olsa dahi girersin.
Bu saatten sonra çözüm bekleyen,
Bir bilinmeyenli bir denklemsin çözülemezsin.
Çünkü sen artık yalnız ve teksin,