Çay ve Simit Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Sabahın serin nefesi
vurur yüzüme,
Vapur kıyıya yanaşır
ağır ağır,
İstanbul’un kalbinde,
Boğaz’ın maviliği,
Elimde bir simit,
sıcacık, gevrek,
Eminönü’ne doğru
yol alır.

Yanımda dostlar,
çayın dumanı yükselir,
Adalar uzakta,
silüeti bir masal gibi,
Martılar çığlık çığlığa,
ekmeğin peşinde,
Birlikte olduğumuz her an
bir başka güzel.
Kız Kulesi, yalnız,
ama mağrur bir bekçi,
Sahil boyu yürürken
dalgalar fısıldar,
Denizin ritmi kalbimize
uyum sağlar,
Martılar da eşlik eder bize,
gökyüzünde döner.

Çay bardaklarında
dostluğun sıcaklığı,
Her yudumda hatıralar
dolaşır dilimizde,
Simit paylaşılır,
gönüller bir olur,
Bu sahil, bu Boğaz,
Kız Kulesi ile sonsuzluğudur.

Bir yudum daha,
İstanbul’un rüzgarı saçlarımızda,
Vapurun düdüğü
Adalar’a çağırır,
Ama biz kalırız,
dalgaların içinde kayboluruz,
Martılar gibi özgür,
dostlukla sarılı.

HÜZÜN DENİZİ