Çay Tiryakisi Şiiri - Zekeriye Tek

Son baharda başlar matemi erguvanların.
Yürek yakan haykırışları duyulur martıların.
Her şeye rağmen yönelir her günebakan sonsuza.
Vakti dolunca çığlıkları duyulur her kırlangıcın.
Pervane her yanışta küllerini döker ışığa.
Hüzün kokar yeniden gurbet iklimleri.

Düşünce bir gül yaprağının ansızın üzerine.
Şeffaf, küçük bir çiğ tanesi atılır ölümüne,
Var olmanın hazzıyla başlar adanmışlığın.
Sonsuzluğu tetikler güle olan yanmışlığın.
Sonbaharın getirdiği bir gönül hicranıdır,
Şaka gibi kemiren düştüğün elem zindanıdır.

Adımların daha bir sıkı bağlanır kara toprağa.
Akan gözyaşların her derdine ümit olur.
Sevgi kaybolur yaşananlar hep masal olur.
Yaş döken gözlerimden toprağa düşen son damla su.
Doldurunca yatağını en derin ırmakların.
Taşınca içimdeki o sığındığım garip duygular,
Bir düş olur kelebekler yarına bir kayboluş olur.
…
Asrın hüzünlü cengâveri sıcak çay tiryakisi.
Kalbi karadır yolu uzun asla bitmez mesafesi.
…
10 9 2008 Zekeriye Tek Darıca