Çay tadında ölüm Şiiri - Salih Özenç

Ölüm tutmuş elerimden.
Bıramacasına.
Kara toprak soğuk,çağırır beni.
Ter boşalır alnımdan,
Buz gibi ürpertir.
Nöbetçi yüreğim,bu gece karanlığa.
Soğukta titrer ellerim,
Bir ayrılık türküsü dilimde.
Ay herzamankinden aydın.
Dalmışım.
Soğuğa aldırmaksızın.

Kurumuş dallarım.
Çıplak ayaklarım ıslak.
Küskün yüreğim karanlığa.
Rüzgarlar unuttu beni.
Çay tadında ölüm tattın mı hiç?
Sıcacık içini ısıtan.

Sabah ezanı,sis çöker üstüme.
Ölüme dalar gözlerim.
Karanlık beni dürter,
Uyutmaz adeta.
Ağlarım,karanlık beni dinler.
Yatmaz sabaha kadar benimle nöbetçi.

Son türkü de bitti.
Çamurlu ayaklarımla doğruldum.
Rüzgarlar geri döndü.
Uzun kollu hüzünlerimi giyindim.
Çıktım yarı çıplak.

Nöbetçi yüreğim,hüzünlenmek yok artık.
Son kez ver göğsünü geceye.
Sisli karanlığa aldırma.
Yum gözlerini.
Öl,demli çay tadında.