Çay Tabağı Şiiri - Özge Özgen

Sana daha öncede söyledim
kalbimde çıplak bir bakire var
Çıplak rahibeler
ıslak bir mendilde
çıplak çiçekleri çıplak yaprakları örtüyor

İnsan, insanı örtmüyor
İnsan insanın kışı oluyor

Çünkü insanlar küstah insanlar karmakarışık

Oysaki ben seni ısıtmak için geldim dünyaya

Bir ağacacın dalına dayadığımda sırtımı
İstanbulda bir dolmabahçe üstü
Ortaya bir çay tabağı
Bir güvercine su verdiğimi hatırlıyorum
Olur ya hani
Bir kediyi patisinden sevmiş gibi oluyorum kimi akşamlar

Maviyi, göğü ,börtü böceği ve
fırtınayı, belki

Seni bir ihtimal daha fazla