Neyimiz vardı sanki; bir çay ile bir simit,
Lâkin umut doluyduk, çok şükür ki son limit...
Gerçek zenginliğimiz umuda sarılmaktı,
Umutla gülen gözler hem capcanlı hem paktı...
Umut, bir güneş gibi; ah yüreğimi yaktı,
Umutsuzluk ne koca ne çetin bir helaktı !..
Kayıt Tarihi : 24.11.2017 13:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
12 Kasım 2017 İstanbul - 22:55
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!