Çay Serenadı Şiiri - İbrahim Kilik

Hazza dair demlerde makamın tınısı çay.
Geceye rengi ilham günün gizemli çağı.
Buğulu bakışların solmayan anısı ay.
İpek kanatlı peri gönle atarken ağı.

Billûr sular dökülür sanki çağlayanlardan.
Camda tebessüm odur takvimin her gününe.
Hüznü alır götürür dem dem ağlayanlardan.
Ateşin nefesiyle ün katar hep ününe.

Bazen bir çaydanlığın derununda inciler.
Demliğin sinesinde renk ve ahenk kaynaşır.
Semaver demlik ateş uyumda birinciler.
Sunulan güzellikten her dudak bir iz taşır.

Buğulu gözlerinde hasret var çaydanlığın.
Demliğin baş eğmesi hep çayın hatırına.
Tebası çay sevenler çay denilen hanlığın.
Katre katre aşk sızar fermanın satırına.

Hanlıkta sultanlıkta çaya temenna eder.
Selam ta yürektendir iz taşımaz riyadan.
Çayın billûr rengiyle haza yıkanır keder.
Mevla’m uyandırmasın çay mahreçli rüyadan.

Bir ses ki büyülüyor dökülürken bardağa.
Buselik makamının rengi sızıyor suya.
Münzevi huzur için çekilir gider dağa.
Çaya tutkun yârenler resti çeker uykuya.
Ankara,11.09.2011 İ.K