Çay Muhabbeti Şiiri - Kemal Karapıçak 2

ÇAY MUHABBETİ

Çay; yalnızlığa dost,dosta muhabbet.
Muhabbetsiz dostluk cana eziyet.
Dile,dişe ve damağa afiyet.
Çaya muhabbet katmaktır meziyet.

Önce çay seni çağırmalı bence.
Kokusu gelmeli,içmeden önce.
Bardağı cam olmalı,beli ince.
Her yudum ayrı bir tat ve hoş sohbet.

Bardakta çay bitip dibe inince
Üzülür kalırsın ama kendince.
Güler gözlerin yenisi gelince.
Çaya rağbet,elbette ilelebet.

Coşar yine içindeki deli tay.
Gönül dağını ortadan yarar fay.
Ne sohbet bitsin ne de demlikte çay.
Bitmesin sakın ha, ne münasebet.

Dertler paylaşınca azalır,derler.
Deli gönlümüz eser,yağar,gürler.
Alışmışız,bizi ancak çay eğler.
Bundandır işte, bizde çaya rağbet.

Çay demlenirken dertlerde demlenir.
Buhar değildir o,gözler nemlenir.
Her yudumda şeker olur da erir.
Çaysız,damağımda kopar kıyamet.

Kemal Karapıçak-İZMİR