Çay molası verdim şiir yarım kaldı..

bu günümün bütün saatlerini sana ayırıyorum..
başındayız günün..
günaydın o zaman seninle bu dünyaya..

saçlarımı okşayan ellerinin kokusuyla uyanmak ne güzel..
ne güzel bu şehri seninle yaşamak..

işe gitmek zorunda olduğum için ne kadar çok üzgünüm bir bilsen..
seni sanki kapının ardında bırakmıyorum..
dünyaya kapatıyorum kapılarımı..

neyseki sen varsın yoldan gecen çocuğun gözlerinde..
iyi ki seni seviyorum diyorum..
kendi kendime,
aslında sana..
biraz ara..

yok yok yorgun değilim,
seni düşünmek yormuyor insanı..
ve biraz daha ilerliyorum..
saat tam yedi..
otobüs gelmesi gerektiği yerde her zamanki gibi..

ve ilk koltukta sen bir gazete mansetinde..
fikrimin ince gülü..
ve devam ediyorum koltuklardan birine,
her zamanki yerime oturuyorum..
senin yanına..
senin değil miydi bu günüm nasılsa? ..
o zaman nerde olursam olayım yanımda olmalısın..

ve başlıyorum calışmaya..
saat sekiz bucuk..

yani seni evimizin sokağında hep gördügüm saatler çocukluğumda..
ve anımsıyorum birden..
yarım adam boyu çantalarla okula gidişlerimizi..
sizin evin önüne gelip o cılız sesimle nasılda bağırırdım..
Allahım nasıl bi sesti bu..
ve sen uyanırdın..

eline ne gelirse fırlatırdın bana doğru
isabet ettiremezsende sen,
annenin attığı terliklerden biri mutlaka gelirdi kafama..
yani ta o zamandan vurulmuştum ben sana..

sonra sen gelirdin..
Annen ve oklavası arkada ben önde koşardık bahçede..
sende katılırdın bize..
ağzı açık çantandan dökülürdü kalemlerin..
dönüp bakmazdık bile almak için..
öylece koşardık..

sonra bendeki kalemleri paylasırdık..
azalan kalemlerime aldırış etmezdim..
ben bir şeylerin paylaştıkça büyüdüğünü bilirdim..
sende öyle..
paylaşmayı bilirdik biz..

ardından okul yolunda her şeyi paylaşırdık böyle..
parktaki çicekler olurdun sen,ben toprak..
sen gökyüzü olurdun,
ben bulut..
ayrılmazdık yine..

nihayet varırdık okula..
çok muzurdun sen..
ne zaman bi yaramazlık yapsan ögretmenimiz dönüp bakardı..
hep ben ayakta kalırdım..

kim yaptı sorusuna hıc gocunmadan,ben! ..derdim..
ve tahtanın önündeki tek ayak üstünde durmalar baslardı benim için..
sanki ardımda kara tahta değilde giyotin varmış gibi,
sanki az evvel sınıfı karıştırmamışızda,
uzun bir savaştan sonra esir düşmüşüm gibi..
sanki bu diyetle seni kurtarmışım gibi gururlu bakardı gözlerim..

sana baktıgımda yıldız yıldız olurdu o zaman gözlerinde bakışlar,
bakışlarında toplanırdı tüm yıldızlar..

ve dönerdik okuldan..
sen yine benden önce fırlardın sokağa
çelimsizliğimden mi nedir arkadaşlarım futbol maçlarına beni almazlardı..
yarı ağlamaklı gözlerle izlerdim kenardan onları..
yanımda sen..

saklambaç oynardık hep senle..
önce sen saklanırdın ben sayardım..
ebelemek için koşarken öylece kalırdım..
ardımda kalan ebe yerine bakamazdım bile..
nasıl bakarım..
hayatımın kadını bana dogru koşuyor,
ona sırtımı nasıl dönerim..
ve sen ebelerdin..

ben yine ebe olurdum..
saat on..

çay saati..
çayımı yudumlarken senden az evvel aldığım iki poğaçayı yemekteyim..
yanımdasın tabi..

...