Çay Methiyesi Şiiri - İbrahim Uludağ

Çay Methiyesi
Ey gafil meğer sen ne de cahilsin
Soruyorsun bir de: Ney bir bardak çay?
Haklısın elbette eçhel ne bilsin
Şu dünyada eşsiz şey bir bardak çay

Suyu kaynar çaydanlığın koynunda
Bekler dökülmeyi eğri boynunda
Dem ile birleşir eşsiz oynunda
Fokur fokur kurar toy bir bardak çay

İster semaverde ister ocakta
İster kış ayında ister sıcakta
İster dağ başında köşe bucakta
Her yerde kendine koy bir bardak çay

Çağır misafir et emmi dayını
Kaynasın demlikte demle çayını
Yudum yudum içsin herkes payını
Aman ha olmasın zay bir bardak çay

Kitap okuyorken, sohbet ederken
Dost meclislerinde kurbet ederken
El âlem başkaya rağbet ederken
Bizim için bir tek mey bir bardak çay

Her tarafı görüp eylesen seyran
Kim var ise dertli hep ona hayran
Ne yemen kahvesi ne limon, ayran
Meşrubat içinde bey bir bardak çay

Nasıl methedeyim daha ben onu
Başka bir şey bilmem çay ise konu
Mekanım olmuşsa evin balkonu
Yanımda dostumu say bir bardak çay
İbrahim Uludağ