Çayıma süzülürken bakışların buğu buğu.
Gamzelerin kaldırır gönül yaramdan kabuğu.
Bir ceren misali hayalimden gelir geçersin.
Nemli gözlerin andırır ahuyu edan kuğu.
KAŞIKLA BARDAĞIN ŞINGIRTISI BİR TÜRKÜ OLUR.
ÇAYIM BİLLÛR GÖZLERİNDE BİN BİR GÜZELLİK SOLUR.
TEBESSÜMÜN KARIŞINCA ÇAYIMIN BUĞUSUNA.
SUNA KANATLANIR GÖLDEN GAM KASAVET KAYBOLUR.
DÖRT YÖREYE BAHAR YAĞMURU YAĞAR İNCE İNCE.
ŞENLENİR ÇAY MECLİSİM EY GÜL EMSAL SEN GELİNCE.
BARDAĞI BİR TUTUŞUN VAR ELİF PARMAKLARINLA.
MİYAR OLMAZ SEYREDERKEN GÖNLÜMDEKİ SEVİNCE.
DOLUNAY DOĞAR SANKİ ÇAY ELLERİNLE DOLUNCA.
GURUP SIRLI BİR RENGE BÜRÜNÜR SENLE SOLUNCA.
DEMLİĞİN DERUNUNDA NİCE GÜZELLİK DEMLENİR.
AYRI KADEM GELİR ÇAY MECLİSİNE SEN OLUNCA.
ANKARA,09.07.2010 İ.K
Kayıt Tarihi : 9.7.2010 22:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çayımdan yükselen buğu bakışı keser soluğu. Dudaklarında titrer bardak ince endamlı kuğu. Zarafet, asalet anlamını onunla tamamlar. Gönülde yangınlar çıkarır şiir olur yokluğu. İbrahimKİLİK
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!