Çay Kaşığı Sesi

İçerimde yine o his,
Hatıraları topladı masama,
Ondan ayrıldığımı,
Onunla olduğum günü,
Hatırlatıyor şahsıma...

Diyor ki:
Zaten onunlasın her an!
Onunla olmadın ama onunlasın...

Sanki bomboş bir odadayım,
Yalnızlıkta da yapayalnız gibiyim,
Yoksa yalnız değil miyim?
Odam niçin bu kadar kalabalık?

Diyorum ki peki nedir bu içerimdeki?
Yüreğimi parçalayan derin bir sızı…

Bakıyorum etrafıma, sadece çay kaşığı sesi,
Daha başka da bir kimse yok gibi...
Bu ses sanki tanıdık geliyor,
Şu koskoca kalabalığın içerisinde…

İşte yine beraberiz.
Çay kaşığı sesi, sen ve ben...

Demek ki ayrılmamız imkânsızmış,
Belki de senden hiç ayrılmamıştık…

Zaten ayrılık nedir yaşayamadım ben,
Yalnızlıkta yapayalnız yaşayan,
Nasıl ayrılabilsin ki yalnızlıktan?

(Eski Şiirlerimden:1987)