Çay Kaşığı Senfonisi Şiiri - Çizgili Mavi

“Çok güzel oldu, bunu her hafta tekrarlayalım” dediğinde söylediğine kendi bile inanmayan… Sırf söylendi diye inanmış gibi yapmak için yalandan gülümseyen insanların arasındayız. Olabildiğince ağdalı, olabildiğince samimiyetsiz Türkçesiyle konuşan, alçak dağların Tanrısı bir şeyler anlatıyor…
Herkes susuyor. Yalnızca tebessüm. Dikkat, kalk, selam ver, tebessüm et, çay iç, kurabiye ye ve tebessüm et. Çayına attığı şekeri var gücüyle karıştıran adını bilmediğim birinin orkestra şefi, beynimin içinde sallıyor batonunu. Bardağa vuran çay kaşığının çıkardığı o tiz ses her defasında daha da yükselerek söylüyor senin adını. Kulakları sağır edercesine sessiz…
Bir tek çay kaşığının sesi gerçek. Seni söylüyor. Kimse duymuyor, herkes kendi telaşesinde; herkes kendi uğraşında. Tebessüm ediyorlar yalandan. Bir ben somurtuyorum, çünkü bir ben duyuyorum çay kaşığının haykırışlarını. Üstelik yalandan da değil. Toplasan 15 m² kapalı alanda göçebe yaşamak zorunda kalmak bile tebessüm etmeye engel değil. Herkes sessiz, herkes suskun, herkes tebessüm ediyor, herkes mutlu… Yalandan.
Herkes ve her şey yalandan… Senin dışında herkes ve her şey yalandan. Bunca yalandan olan şeyin arasında bir tek sen doğruyken, bir tek sen gerçek; bir tek sen sahiyken… Ve ben senden ibaret olan bir dünya kurup; o dünyada seni Havva kendimi Adem diye yaratmışken… Gözlerini Cennet belleyip, tüm kelimelerimi gözlerinde neşretmişken… Tüm kutsal kitaplarda Cennet diye bahsedilen gözlerinde.
Bir tek sen gerçeksin, gerçek diye bir şey varsa o sensin! Yalandan bu yeryüzü, yalandan bu gökyüzü. Yerle gök arasında ne var-ne yoksa yalandan… Tek gerçek sensin. Bir de çay kaşığının sesi. “Dikkat!” çekiyor önce… Sonra arz ediyor, sonra senin adını söylüyor. Herkes kalkıyor ayağa, yalandan selam duruyor. Gülüşün giriyor odaya. Gülüşün; bir bahar sabahı perde kenarından odaya süzülen güneş gibi aydınlatıyor ortalığı. Gelip yanıma oturuyorsun, aman Allah’ım bu ne bahtiyarlık! Yerle gök arasında ne var ne yoksa hepsi; bilaistisna hepsi yalandan! Bir tek sen gerçeksin, bir de baharı andıran gülüşün. Gerçek diye bir şey varsa o sensin! Bir de baharı kıskandıran, Cenneti andıran gözlerin.