Çay Hırsızı Şiiri - Reyhan Keskin

Kar yağıyor ..
Bahçemde bir kartpostal görüntüsü
Kuşlar ağaçlarda konacak yer bulamıyor
Üsüyormudur ayakları bilmem
Benim ellerim çok üşüyor .
Avuçlarıma aldığım
Cay bardağımla ısıtmaya çalışıyorum.
Ama böyle de çayım soğuyor
Üşüyen ellerim mi ?
Yüreğim mi bilmiyorum
Nazlanma dediğini duyar gibiyim..
Bir yudum alıp gözlerimi kapıyorum
Hayalin geliyor gözümün önüne
Ne çok sever mişim meğer ellerini .
Çay mı ? Ellerin mi ? diye düşünüyorum
Aklıma koşa koşa bindiğimiz vapur geliyor
Senin elimi usulca tutuşun ...
Nereye olsa gidilir bir yol açmıştı yüreğime ...sıcacık ...
Martıları ilk defa böyle yakından görmüştüm, seni de ...

Seninle kaybolmak güzeldi bu şehir de
Akşamını düşünmeden suça karışmak
Ardımıza küçük anılar bırakmak
Bir kerecik de olsa bizimdi koca bir gün
Sen bana pişmanlıklarını anlatmıştın
Ben sana  korkularımı
Bir ara gülüştükte
Ha şöyle gül yahu demistin
"Gülerdim hep yanımda olsaydın eğer"
Sonra yine sustuk
Buruktu bir yanımız
Öyle ya biz bir bardak çay hırsızıydık seninle ..
Vedalaşmak gelmedi aklımıza ...

Ben koşar adım uzaklaştım
Sen ardımdan baktın..
Birbirimizin hayatından bir gün çalıp ayrıldık...
O günün üstünden yıllar geçti .
Unuttum seni ... Unuttum da
Çaydan ve buğusundan
bide sıcaklığından vazgeçemiyorum
fazla içiyorum ondan  ...
Unuttum aslında ...
Geçen mektubunu aldım
Özledim diye yazmışsın
Özlenmez mi dedim,..
Unutmamış dedim bir de sevindim
Görsen.
Bu sefer sarılalım n'olur diye yazmışsın..
Belliki içine dert olmuş...
Tamam gel ama bu defa çaylar benden olsun Tebessümler senden .
Ve sarılalım  lütfen ...