Çay bahçesi Şiiri - Selçuk Şeker

Sabah seherinde, kuşluk vaktinde, saatlerce göz göze bakışsak, seninle çay bahçesinde.
Manzara, sema, serap, hepsi burada, bir sen kalbimin başköşesinde, bir sen gönlümün sarayında, tahtında, bir sen, hep sen aklımda.

Ay ışığı güzelliğine güzellik katar, yıldız kayar, gözlerin parıl parıl parlar.
Yakamoz gibi değil, kalıcı, ebedi, hakikat, gerçek bir sevgi, sevda, aşk.
Cümlesinden, kelimesinden, hecesinden, tek harfinden, vazgeçemem senden.
Gülüşünden, gül yüzünden, saçının bir telinden, vazgeçmem senden.

Karanlık bir gece, masmavi bir deniz, hani biz ikimiz.
Şiirler yazmak geliyor içimden sana, harfleri heceye, kelimeleri cümleye,
duygularımı satırlara yazmak, sevdiğimi söylemek, seviyorum demek geliyor içimden, sen ve ben çay bahçesinde.

İlkbaharda başlıyor, sonbaharda son buluyor, yaz günü derdine ilaç, kış günü acı bir zehir, nedir bu, nedir.
Yaz aşkı diyorlar adına, apansız bir anda çıktı karşıma, bir bakışına, gülüşüne, ben kapıldım ona.

Bir kıvılcım, bir ateş, volkan oldu kalbim, nedir bu, sevgidir, sevdadır, aşktır diyor biri.
Bir Allah bahşetmiş, lütfetmiş, sevin demiş birbirinizi, ne kadar şükretsek, dua etsek, yine azdır, yine az.

Gül dalından, üzüm bağından, seven yarından, ayrılmam candan, cana can veren yardan.
Yeminimde duramazsam, sözümü tutamazsam, ecel zamansız çalarsa kapımı, ayrılmam yine de senden.

Çekmecedeki albümdeki resimlerde, video siydide, televizyonda el ele.
Anılarla, yaşananlarla birlikte, seninleyim her yerde, her zaman her an seninleyim.
On dört şubat iki bin iki perşembe günü seninleyim.
Beni düşündüğün an seninleyim, ben sendeyim, seninleyim.