Çay Şiiri - Burak Polat

Bugün çok eski bir arkadaş aradı, görüşelim dedi. Kıramadım gittim.
Çok matrak çocuktur baya güldük. Anlattı uzun uzun. Bende dinledim..
Çok güzel gidiyordu muhabbet. Nerden geldiyse aklına seni sordu..
Yani o seni bilmiyor. Biri var mı hayatında dedi,
Sen geldin aklıma..
Ne güzelde gülüyorduk oysaki..
Durdum önce.. çaydan aldım bir yudum; “yok” dedim “ hayatımda kimse yok.”
Anladı herhalde, iyi tanır zaten beni,
Soruyu düzeltip yeniden sordu, “Aklında kimse var mı? Kalbinde? “ dedi.
Çayım bitmek üzereydi, ben hala cevap verememiştim.
Ne demeliydim senin için?
Çünkü aklımda sen değil; bir başkasının kollarındaki fotoğrafın vardı..
Çayın çöpü geldin birden ağzıma.
O ise, gözlerime bakmış cevap bekliyordu..
Garsona döndüm ve “ Bir büyük çay daha “ dedim.
Konuşmaya niyetim yoktu.
Sanırım bir arkadaşımı daha kaybetmiştim, sırf seni hatırlattı diye..
Sahi ya, seni nasıl kaybetmiştim?
Çay ısmarlayacak param yok diye miydi?