Değerdi be aşk, senin yaşadıklarına...
Acılar, hıçkırıklar senin,
hep senin olmadı mı?
Bir kez dahi olsun, gülmedin mi?
Yarınlardan ne bekleyeceksin ki?
On yıl, yüz yıl olmuş gideli sen hâlâ acıların zincirinde oyalanıyorsun,
bir kez olsun yeter de, yeter de ki,
böğründe, akan kanlarla son nefesin olsun...
Ve sen aşkı, hayallerine kurban eden,
yalnızca bir şeyi bilemedin,
kazandığını zannettiğinde, kaybettiğini göremez oluşunu...
Aşkın mazlum oluşunu, bilemezdin belki de.
Çavlanda, duymazlığa gelerek, vurdun, vurdun geçtin…
Vurdukça zafer çığlığı atan, güçlüler gibi...
Kimliksiz bir aşk'tı bu,
köşe başında, kalanın elinde bekleyen yetim çocuktu, O,
gidenin de, kalanın da suçladığı,
çaresiz bir bekleyişin, kurbanıydı,
aşk'tı adı, sadece,
isimsiz,
tarifsiz,
kimliksiz, yarınsız... Ve mazlum…
3—Aralık-1994 (İzmir—Çandarlı)
Mustafa Yılmaz 4Kayıt Tarihi : 5.4.2008 10:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu yazı, Şimdi günahlar kervanında, sahipsiz yürüyen, bir aşk ezilen... başlıklı yazıma, esinti olmuş, okunma kalaylığı düşünülerek alıntı yapılmıştır. Saygılarımla.
köşe başında, kalanın elinde bekleyen yetim çocuktu, O,
gidenin de, kalanın da suçladığı,
çaresiz bir bekleyişin, kurbanıydı,
aşk'tı adı, sadece,
isimsiz,
tarifsiz,
kimliksiz, yarınsız... Ve mazlum…
..kutluyorum güçlü sesi..
namık cem
TÜM YORUMLAR (1)