Korkuyorum ben.
Sanmayın ki yalnızlıktan, karanlıktan.
Şu acı dolu hayatta
Sevdiğimi kaybetmekten,
Sonuçta vaz geçmekten
Çok korkuyorum...
Düşe kalka geçilir bu yollar,
Ama insan bunu çok geç anlar.
Boşu boşuna tükettiğimiz nice yıllar,
Gelir de bir gün bizden hesap sorar…
Gençliğin oyununa gelip de yaptığımız hatalar,
Bu şiirimi Canım Karıcığım'a ithaf ediyorum... :)
Göz göremez sana olan aşkımı,
Kulak duyamaz kalbimin aşkınla çarpışını.
Hiçbir kelime anlatamaz sana olan duygularımı,
Ne bir masal, ne bir şarkı ne de bir şiir
Canım Karım'sız geçen bir günün ardından yazdığım bir şiirim...
Bir gün daha geçti sensiz, neşesiz
Ağlıyorum sensizliğe sessiz sessiz.
Bitmiyor bu hasret, çekilmiyor artık
Gel artık sultanım, bırakma beni sensiz.
Sen yokken Sultanım her yer, her şey boş...
Açıyorum kapıyı, her şey yerli yerinde,
Uzunca bir koridor, odalar kendi halinde.
Ne bir rüzgar girmiş içeriye, ne ses, ne de bir nefes,
Sen yokken burası bir ev değil, sanki bir kafes…
Çiçeğim, sen benimle ben de seninle...
Çiçek dalında güzel, sen ise benim kollarımda…
Kalırsam bi başıma, ben sensiz yaşayamam ya.
Küserim suya, ekmeğe; elveda derim hayata,
Ölürüm aşkınla da, bir kere “ahh” demem sana.
Canım Karım'dan uzakta geçirdiğim bir hafta sonunda yazdığım şiirim...
Yârim senden ayrılalı olmuş bir hafta,
Sensiz günlerimde hem hastayım hem de yasta.
Sen olmayınca Cavit küsüyor hayata,
Uyuyamıyorum bir türlü geceden sabaha…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!