Çatlamış elleriyle, assık yüzüyle, kaldırdı başını mezopotamya'nın esmer yüzlü adamı. Ve hafif bir gülümsemeyle yöneldi buğday tenli mezopotamya'nın kadınına.
Neden coğrafyam kadar bakışların serttir. Neden!
Mezopotamya güneşi kadar kızgın ve sıcak bakıyorsun ki neden!
Yüreğindeki umutlar yüreğimin umutları ile buluştuğu zaman, bir militanın mücadelesinden daha çok ses çıkarıyor. Sanki bir aşk değilmiş gibi;
könül ayrılmayır öz baharından,
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Devamını Oku
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta