Çatlak Toprak Şiiri - Hande Ortay

Çatlak Toprak

Kime baksam, kimi görsem, bütün gözler senin gibi bakıyordu
Baktığım yüzlerin hepsi sana benziyordu
Her erkeğin bakışında aklımda kalan gülümsemen kalıyordu
Hiç tanımadığım seslerin arasından, kurulan cümlelerde,
sanki senin dudağından çıkıyordu

Ah yârim, duyduğum her sözde ve hecelerin arkasında sanki sen saklanmıştın
Şimdi ise kalbimin kâbesinde içimde yıllardır dinmek bilmiyorsun
Senden uzak olmanın acısını yaşıyorum gün be gün
Ardında bıraktığın iki kanlı gözyaşının zemzemiyle, yalnızlığının çatlak toprağını suluyorum

Düşlediğim ve unutamamanın yüzü suyu hürmetine
Zira günün birinde o daracık sokakları olan o şehirde
Karşılaşırsak eğer seninle
Ne olur gözlerimizdeki özlemi değil, yaşanmamış geçmiş yılların hatırına uzak duralım birbirimizden

Ya da bir küçük merhaba ile bin hasreti sığdıralım içimize
Yüreklerimizdeki yangınlar soğumadan
Küllerimizi serpelim tüm imkânsızlığı seçen,
malihulyaların üzerine

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

Hande Ortay
(İstanbul) 09:30